రాముడు - స్ఫూర్తి -౩ - గడ్డి పోచ.

గడ్డి పోచ
~~~~~~~
రామాయణం లో గడ్డి పోచకి ఒక భూమిక ఉన్నది. కాకాసుర వధ, ఆశోక వనం ....మొదలైనవి దానికి నిదర్శనం. తరచి చూస్తే నాకు ఈ విధంగా అనిపించింది.

ఆశోక వనం లో ఉన్నప్పుడు రావణుని తో సంభాషించే ప్రతీ సారీ సీతా దేవి ఒక గడ్డి పోచని అడ్డుపెట్టుకున్నదట. దీనికి "నీవు గడ్డి పోచ తో సమానం" అని ఒకరూ, "పర పురుషునితో పతి వ్రతలు ముఖాముఖి సంభాషించరు" అని కొందరు భావం చెబుతారు. కానీ నాకు ఇంకొక అంతరార్ధం ఉందేమో అని అనిపిస్తోంది.

సాధారణంగా మనకి గ్రహణం కొద్ది సేపే అని తెలుసు. అందుకనే గ్రహణ సమయం లో మైల అంటకుండా దేవతార్చన విగ్రహాల మీద, పచ్చళ్ళ మీద, పాలు, పెరుగు మీద దర్భలు వేసి ఉంచుతాం. అపవిత్రత అంటకూడదని.
రావణుడు మహా శివ భక్తుడు. నిష్ఠా గరిష్ఠుడు. వేద వేదాంగాల్లొ నిష్ణాతుడు. కానీ ఒక్కటే దుర్లక్షణం. "పర స్త్రీ వ్యామొహం.".

సీతమ్మ వారితో మాట్లాడడానికి వచ్చిన ప్రతీ సారీ ఆవిడ "ఎంతో మంచి వాడు. ఇలా అయిపోయాడే... తెలివినీ, శక్తి సామర్ధ్యాలనూ సత్కర్మాచరణకు వినియోగించుకుని సార్థకత పొందక, బుధ్ధి కి గ్రహణం పట్టిన సమయం లో తెలియక తప్పు చేసాడు. ఈసారి పశ్చాత్తాపం తో మారిపోయి వస్తున్నట్టున్నడు. ఆ మైల అంతా వెంఠనే పోవాలి. మరింత మైల పడిపోకుండా ఉండాలి" అని దర్భ తీసుకుని సిధ్ధం గా ఉందిట - బడి నుండీ తిరిగి వచ్చే పిల్లవాడి కోసం ఫలహారం చేసి వీధి గుమ్మం లో ఎదురు చూసే తల్లి లాగ.

తప్పు దారిన పోయే పిల్లవాడు తొందరగా తన తప్పు తెలుసుకుని, మారి, తండ్రి ఆశీస్సులు పొందాలని ఎక్కువ శ్రధ్ధ తీసుకునేది తల్లే కదా...

అహిత పథమ్ములందు చను బిడ్డకు దర్భను చూపి "బుధ్ధికిన్
గ్రహణము పట్టెనేమొ ! కడు ఘోర అఘమ్ములనన్నిటిప్పుడే
రహితము చేసుకొమ్మనుచు" రావణు కివ్వదలంచె ! బాధలో
సహితము మాతృ మూర్తి సహనమ్మును జూపదే ! సర్వవిజ్జయీ !!!